लण्डन उड्दै गर्दा पूजा र आकाशले भने–‘एकसाथ काम गर्दा सहज महशुश गर्छौ’

एनसेलकाे मुख्य कार्यालयको मूलगेट अगाडि शक्तिशाली बम बिस्फोट, २ जना घाइते

ललितपुर - ललितपुरको नख्खुमा रहेकाे एनसेलकाे मुख्य कार्यालयको मूलगेट अगाडि शक्तिशाली बम बिस्फोट हुँदा बाटाे हिँड्दै गरेका २ जना घाइते भएका छन् । घटनामा घाइते हुनेहरुकाे नजिकैकाे अल्का अस्पतालमा उपचार भइरहेको छ।



शुक्रबार साँझ करिब ८ बजे भएकाे विष्फाेट कसले गराएका हुन् भन्ने खुलेकाे छैन भने विष्फाेटपछि नेपाली सेना, नेपाल प्रहरी तथा सशष्त्र प्रहरीकाे टाेली परिचालन गरी सुरक्षा व्यवस्था निकै कडा पारिएकाे छ । विस्फोटमा एनसेलकाे मुख्य कार्यालसँगै रहेकाे आर एन फर्निचरमा ठूलाे क्षति पुगेकाे छ । एनसेलकै कार्यालयमा भने के कति क्षति भएकाे भन्ने विवरण आउन बाँकी छ ।

कुन देशमा कति सुन छ? सबैभन्दा बढी सुन भएका विश्वका टप टेन देशहरु यी हुन्!

एजेन्सी - सुन लोककै वहुमुल्य चिज हो । विश्वका मुद्राहरुको मूल्य सुनको मूल्यसँग प्रत्यक्ष रुपमा जोडिने भएको हुन्छ ।कुनैपनि मुलुकले यसलाई विभिन्न प्रयोजको लागि याआत र निर्यात गरिन्छ । धेरै देशहरुले ठूलो परिमाणमा सुन राखिरहेका छन् । विश्व सुन आयोग अन्तरगत वर्ल्ड अफिसियल गोल्ड होल्डिंग्सको सन् २०१७ को नोभेम्बर सम्मको तथ्यांक अनुसार विश्वमा सबैभन्दा धेरै सुन टपटेन देशहरु यी हुन् ।

१.अमेरिका-अमेरिकासँग ८१३३।५० टन सुन भण्डारण रहेको छ । अमेरिका विश्वमा सबैभन्दा धेरै सुन राख्ने देश हो ।

देशका विभिन्न ठाउँमा रहेका सुन भण्डारण केन्द्रमा अमेरिकाले सुन राखेको छ । चर्चित नक्स फोर्ट सुन भण्डारण गरिएको एक उल्लेखनीय स्थानमा पर्दछ ।

२.जर्मनी- विश्वमा सबैभन्दा धेरै सुन थुपार्ने दोश्रो देशमा पर्दछ जर्मन । जर्मनीसँग ३३७३ टन सुन रहेको छ ।

जर्मनीले न्युयोर्कको फेडेरल रिजर्भ बैंक, बैंक अफ इंगल्याण्ड तथा फ्रान्सेली बैंक लगायतमा समेत आफ्नो सुन राखेको छ ।

३.अन्तराष्ट्रिय मुद्रा कोषस् अमेरिका र जर्मनीपछि सबैभन्दा धेरै सुन भण्डार अन्तराष्ट्रिय मुद्रा कोष सँग छ । आइएमएफसँग २८१४ टन सुन रहेको छ ।

४.इटाली- सुनको चौथो ठूलो भण्डारण रहेको देश इटालीसँग २४५१ टन सुन रहेको छ ।

इटालीको उक्त सुनको स्वामित्व उसको केन्द्रिय बैंकसँग नभै इटालिया बैंकसँग छ । इटालीको उक्त सुन रोमसँगै स्विजरल्याण्ड, अमेरिका तथा बेलायतका बैंकहरुमा रहेको छ ।

५.फ्रान्स-फ्रान्ससँग २४३५।९० टन सुन रहेको छ । यो मध्ये धेरैजसो १९५० देखि १९६० सम्मको अवधिमा खरीद गरेको बताइन्छ ।

६.चीन- विश्वको सबैभन्दा ठूलो सुन उत्पादक चीनसँग १८४२।६ टनमात्र सुन रहेको छ । चीनमा मध्यमवर्गको तिव्र उत्थानसँगै सुनको माग पनि उच्चदरमा बढिरहेको छ ।

७.रुस-अर्बौ डलरको सुन उद्योग रहेको रुसमा १७७८।९० टन सुन रहेको छ ।

८.स्विजरल्याण्ड -सबैभन्दा धेरै सुन भएको देशमा आठौँ स्थानमा रहेको स्विजरल्याण्डसँग १०४० टन सुन रहेको छ ।

९.जापान -जापानसँग ७६५।२० टन सुन रहेको छ ।

१०.नेदरल्याण्ड - ६१२।५ टन सुनसँगै नेदरल्याण्ड दशौँ स्थानमा रहेको छ । हाल एम्सटर्डममा रहेको सुनको गोदामलाई जेइस्टमा निर्माणधिन गोदाममा सार्ने विषयमा नेदरल्याण्डमा छलफल चलिरहेको छ ।

३० सेकेन्ड योग विधि अपनाएँ

साङ्लाले भान्छा देखि सुत्ने बेडसम्म हैरान बनायो ? यसरी सजिलै भगाउनुस् (उपाय)

अज्ञात समूहद्वारा लहानमा करिब ४०० प्रति पत्रिका जलाइयो

लहान - अज्ञात समूहले आज बिहान सिरहाको लहानमा विभिन्न राष्ट्रिय पत्रिका जलाएका छन्। लहानस्थित सीता नोवेल न्यूज सेन्टर अगाडि विक्रीका लागि राखिएको कान्तिपुर दैनिक, द काठमाडौं पोस्ट, साप्ताहिक, हल्लो शुक्रबारलगायतका करिब ४०० प्रति पत्रिका जलाएर खरानी बनाएको हो। 

‘पसल खोल्न बिहान पुग्दा पत्रिका जलिरहेको थियो’, पसल सञ्चालक दिनेश देवले भने, ‘म पसल पुग्दा पत्रिका जलिरहेको थियो, कसले र किन पत्रिका जलायो यसबारेमा केही थाहा भएन।’ यता ईलाका प्रहरी कार्यालय लहानका प्रहरी नायब उपरीक्षक राजेश थापाले घटनाबारे अनुसन्धान भइरहेको बताए।

केही दिनअघि सीता नोबेल पसलका लागि आएको कान्तिपुर, काठमाडौं पोस्टलगायतका पत्रिका चोरीसमेत भएको थियो। 

सरकारी चिकित्सकहरूले गरे आकस्मिक बाहेकका सेवा बहिष्कार

वीर अस्पतालमा निर्माणाधीन भवनको ‘लिफ्ट’ चुडिँदा २ को मृत्यु

किसानले भेटाए अहिले सम्मकै ठूलो र अचम्मको गुफा, जसभित्र छ अनौँठो संसार

विश्वको सबैभन्दा लामो कार,जहाँ हेलिप्याडदेखि स्वीमिङ पुलसम्मका सुविधा

३ पहाड फोडेर ३६ वर्ष लगाएर गाउँमा पानी ल्याउने यी व्यक्ति

चीनको गुइजहाउ प्रान्तमा रहेको सानो गाउँको जीवनस्तरलाई सुधार्नका लागि ह्वाङ दफाले १० किलोमिटर लामो पानीको नहर बनाउन तीनवटा पहाड फोडे जसका लागि उनलाई ३६ वर्ष लाग्यो । कोआवाङ्बा गाउँका प्रमुख ह्वाङ दाफाले सन् १९५९ देखि उक्त योजना सुरु गरेको र यसका लागि उनले आफ्नो जीवनको ३६ वर्ष कडा परिश्रममा लगाएर पूरा गाउँलेका लागि २४ औं पानीको सुविधा प्रदान गरे ।उक्त नहर गाउँमा आउनुपूर्व कोआवाङ्बाको वरिपरि र त्यहाँका बासिन्दाका लागि पर्याप्त पानी थिएन । पूरै गाउँमा एउटा मात्र इनार थियो जहाँबाट पर्याप्त पानी लिन पाइँदैनथ्यो लिँदा अर्काको भागमा अलिकति पनि नरहने डर थियो ।

किनभने एकजनाले धेरै पानी ‘उक्त इनारबाट धेरै पानी लिन नपाइने भन्ने नियम बनाइएको थियो । यदि कसैले यस्तो गरे, कसैको भागमा बिहानको नास्ताको लागि पनि पानी नहोला भन्ने डर थियो । यहाँको यस्तो स्थितीले हामीलाई प्रेरित गर्यो,’ उप–प्रमुख सु झाउले सम्झिए ।‘सिँचाईको कुरा बिर्सिनुहोस् । हामीसँग ३ सय ३० स्क्वायर मिटर धान खेत थियो जुन सुख्खा मौसममा फुटेर चिरा चिरा पर्दथ्यो । समस्या निकै विकराल थियो । त्यसकारण हामीले गम्भीर समाधानको खोजी गर्यौं ।’ह्वाङ दाफाले आफ्नो गाउँबाट केही किलोमिटर टाढा र तीनवटा पहाडले छुट्याएको एबियाओ गाउँबाट पानी ल्याउने कुरा गर्दा सुरुमा धेरैले उक्त योजनालाई असम्भव बताए ।योभन्दा अरु उपाय नभएको भनी ह्वाङले आफू यसमा आशावादी भएको बताउँदै केही युवालाई यसमा विश्वास दिलाएर उनीहरुको सहयोगमा सन् १९५९ देखि आफ्नो परियोजनामाथि काम गर्न सुरु गरे ।

उनी त्यतिबेला २३ वर्षका थिए । तर स्थिती निकै अप्ठेरो थियो । दाफाले आफ्नो मानिसहरुलाई निकै अप्ठेरो र डरलाग्दो कामका लागि नेतृत्व गर्नु थियो ।

ह्वाङले काम गर्दाको सुरुवाती दिनलाई सम्झँदै भने, ‘मैले आफूलाई ३ सय मिटर अग्लो ठाडो भीरमाथि रुखमा बाँधिदिए र एक फड्को मारे । यदि मैले यो साहस नदेखाएको भए कसैले पनि गर्दैनथे ।’तर उनको साहस देखेर पनि धेरैले उनीजस्तै गर्न हिम्मत गरेनन् किनभने त्यो काम निकै डरलाग्दो थियो । गाउँलेले हाते औजार प्रयोग गरेर १०० मिटर सुरुङ खन्न १० वर्ष लगाए । उनीहरुको एक दशकको मेहनतले केही रंग ल्याएन किनभने पानी उनीहरुले सोचेजस्तो बगेन ।

ह्वाङले आफ्नो संकल्प बलियो भएपनि पानीको बाटो र सिँचाईसम्बन्धि ज्ञान नभएको थाहा पाए त्यसकारण उनले जुन्विज फेङजियाङ टाउनमा वाटर–सिस्टम इन्जिनियरिङको केही वर्ष पढाई गरे । उनी सन् १९९० मा पुनः फर्किए र गाउँलेलाई प्रयास गर्न दोस्रोपटक आग्रह गरे । उनीहरुले प्रस्ताव स्विकारे र वाटर च्यानलको काम पुनः सुचारु भयो । ह्वाङ दाफाको नेतृत्वमा गाउँलेले उनीहरुले राम्रो प्रगती गरे । उनी पहाडमा काम गर्दा गर्र्दै उनकी छोरी र नातीको मृत्यु भयो  ‘मेरी बहिनी मृत्युशय्यामा हुँदासमेत बुवा घरमा हुनुहुन्थेन,’ उनका ५३ वर्षीय छोरा ह्वाङ बिन्क्वानले चाइना डेलीलाई भने । ‘यदि उहाँ निर्माणस्थलमा नभए उक्त काममा लागिपरेका समूहलाई कसरी काम गर्ने भन्ने थाहा हुँदैनथ्यो ।’

सन् १९९५ मा ७ हजार २ सय मिटर लामो नहर अन्ततः पूरा भयो र कोवावाङ्बामा पानी बग्न थाल्यो । यो पानी अन्य तीन गाउँमा बग्छ । यसको नाम दाफा च्यानल राखिएको छ–मास्टरमाइन्डको सम्मानमा  ‘म कोआङबामा पानी ल्याउन प्रतिबद्ध थिएँ । त्यतिबेलादेखि मानिसहरुसँग प्रशस्तै खानेकुरा भए । भरी पेटको अर्थ शान्त दिमाग,’ ८२ वर्षीय ह्वाङ दाफाले भने । ‘विकासका लागि केही गर्न सक्छौं भने त्यो अवश्य पनि गर्नुपर्छ । हामीले कसैले गरिदेला भनेर सोच्नु हुँदैन । केही नगरी मेरा दर्जनौं वर्ष यत्तिकै खेर जान्थे ।’इसिएनएसको रिपोर्ट अनुसार उक्त वाटरवेले लगभग १ हजार २ सय मानिस लाभान्वित भएका छन् भने धानको उत्पादनमा २५ किलोबाट ४ लाख किलो प्रतिवर्ष वृद्धि भएको छ ।